Eugène Poubelle spande zich al in voor afvalscheiding voordat het woord vuilnisbak bestond. Zijn inspanningen werden beloond met het feit dat in Frankrijk het woord “poubelle” nu wordt gebruikt voor vuilnisbak. Wilt u iets weggooien, vraag dan altijd: Où est la poubelle?
Fotograaf Guy Patry
De prefect van Parijs, genaamd “Préfet de la Seine”, had zeer veel invloed eind negentiende eeuw omdat het ambt van burgemeester weinig betekenis had. De prefect was belast met de dagelijkse administratie. De verordening van Préfet Poubelle van 7 maart 1884 verplichtte de eigenaars van gebouwen om bakken voor algemeen gebruik ter beschikking van hun huurders te stellen. Deze bakken dienden van een deksel te zijn voorzien en dienden voldoende ruim te zijn om het huishoudelijk afval te bevatten. Grootte en inhoud van deze bakken werd voorzien op 40 tot 120 liter. De verordening verplichtte de sortering van afval in bakken. Drie stuks waren verplicht: één voor bederfbaar afval, één voor papier en vodden en een laatste voor glas, aardewerk en oesterschelpen. Dit voorschrift verbeterde verregaand de hygiene voor de huishoudens van de hoofdstad. Het hoge aantal inwoners - bijna twee miljoen - maakten regelmatige huisvuilophaling onontbeerlijk. De Parijzenaars maakten er een gewoonte van, om de vuilnisbakken te duiden met de naam van de prefect. Het nieuwe reglement werd slechts gedeeltelijk gerespecteerd. Het werd op vijandigheid onthaald door de bevolking van Parijs. De huiseigenaars zagen een bedreiging voor hun broodwinning in een aanwas van nieuwe lasten, van huisbewaarders, van bijkomende taken en voddenrapers. De versleten bakken werden niet vervangen en oude gebruiken hielden plaatselijk stand. De essentie van de beslissingen van de prefect heeft het gehaald. Vuilnis werd een besloten zaak en het voorbeeld van Parijs werd gevolgd door de andere steden. Het heeft evenwel tot het einde van de Tweede Wereldoorlog geduurd voor vuilnisbakken een algemeen gebruik werden.
Eugène Poubelle lag tevens aan de basis van het ‘alles-in-de-goot’-beginsel, dat voortkwam uit de laatste opstoot van cholera in 1892. Hiermee verkreeg hij de gunst van het publiek, zodat hij in 1894 een verordening kon doen uitvaardigen die aan de huiseigenaars de verplichting oplegde om hun gebouwen op het rioolnet aan te sluiten en om de kosten te dragen voor de verwerking van het afvalwater.
